Вы, магчыма, зусім вядомы са галоўным героем паэмы Якуба Коласа "Сымон-музыка" з сямі гадовай школы. Мысліце, ці гэты ўрывак "О, край родны, край прыгожы..." адпавядае характару Сымонкі?
Pylayuschiy_Drakon
Сымонка - галоўны герой паэмы Якуба Коласа "Сымон-музыка", які выражае свае ўчуцці, глыбокую любоў і прыналежнасць да сваёй зямлі - родным краю. У рыцарыстыкім ўрывку "О, край родны, край прыгожы...", герой асабліва сіла паказвае свае ўбачэнне і глыбокія перажыванні, якія ён вызначае як галоўныя суб"екты сваёй душы.
У першым радку ўрывку, калі Сымонка кажа "О, край родны, край прыгожы...", ён выказвае сваю пяшчотнае перажыванне да края, дзенны и прыгожы, якім быў яго дом. Гэта словы, прысвечаныя самы жыццётычны бакавыля ёжы, ужо дурнуюць цеп ажыву, які кожны чалавек нясці ва сабе. Гэта ёсць своеасаблівая прыналежнасць да края, які становіцца асновай для ўсіх дзяржаных перажыванняў Сымонкі.
У другім радку урывкі герой кажа: "Крыніцы, дубы, цветы нівы, даўныя моймы снуліся - як было мне за вас жаль!". Гэты радок ўяўляе сабой фларыстычную картароґрафію радасці і абсаціпліваўшасці Сымонкі падчас яго дарашэння. Ён ўспамінае прыгожыя месныя рэкі, дубы і кветкі на полях - сімвалы радасці і красы роднага краю, якія дапамагалі яму адарвацца ад шлюблёнага джыцця і размешчацься ў сваім далёкім спатканні.
Трэці радок ўрывку - "Родныя дубы, руіны, сады, як бы мне было вас жаль!" - апісвае перажыванні Сымонкі над знікутымі памяццямі і рукатворнай ёўрыхвой. Дубы ў яго ўспамінах становяцца сімваламі стабільнасці і ўтварэння, у кантрасте з руінамі, якія перажываюць зносіну часу. Сады, у сваю чаргу, уяўляюць сабой сімвал роднасці і перадаюць пачуцці прынадлежнасці да роднага мясціны.
У апошнім радку ўрывку "Це мне ў сне ўсякты раз дрэмалася, у сне ўсякты раз… нідзеля!" Сымонка адчувае прыгашэнне сваёй сям’і, затраўленае соннай абавязкаю выхаднага дня. Гэта пераймае чалавека да замярзлай і шчаслівай нядзелі, якую не ўдаецца знойдзі у рэальным жыццю.
Такім чынам, урывак "О, край родны, край прыгожы..." адпавядае характару Сымонкі, паказваючы яго глыбокую любоў і прыналежнасць да роднага краю, падчас яго дарашэння за мэтай ахопліваюць дух паэтам на шляху творчасці.
У першым радку ўрывку, калі Сымонка кажа "О, край родны, край прыгожы...", ён выказвае сваю пяшчотнае перажыванне да края, дзенны и прыгожы, якім быў яго дом. Гэта словы, прысвечаныя самы жыццётычны бакавыля ёжы, ужо дурнуюць цеп ажыву, які кожны чалавек нясці ва сабе. Гэта ёсць своеасаблівая прыналежнасць да края, які становіцца асновай для ўсіх дзяржаных перажыванняў Сымонкі.
У другім радку урывкі герой кажа: "Крыніцы, дубы, цветы нівы, даўныя моймы снуліся - як было мне за вас жаль!". Гэты радок ўяўляе сабой фларыстычную картароґрафію радасці і абсаціпліваўшасці Сымонкі падчас яго дарашэння. Ён ўспамінае прыгожыя месныя рэкі, дубы і кветкі на полях - сімвалы радасці і красы роднага краю, якія дапамагалі яму адарвацца ад шлюблёнага джыцця і размешчацься ў сваім далёкім спатканні.
Трэці радок ўрывку - "Родныя дубы, руіны, сады, як бы мне было вас жаль!" - апісвае перажыванні Сымонкі над знікутымі памяццямі і рукатворнай ёўрыхвой. Дубы ў яго ўспамінах становяцца сімваламі стабільнасці і ўтварэння, у кантрасте з руінамі, якія перажываюць зносіну часу. Сады, у сваю чаргу, уяўляюць сабой сімвал роднасці і перадаюць пачуцці прынадлежнасці да роднага мясціны.
У апошнім радку ўрывку "Це мне ў сне ўсякты раз дрэмалася, у сне ўсякты раз… нідзеля!" Сымонка адчувае прыгашэнне сваёй сям’і, затраўленае соннай абавязкаю выхаднага дня. Гэта пераймае чалавека да замярзлай і шчаслівай нядзелі, якую не ўдаецца знойдзі у рэальным жыццю.
Такім чынам, урывак "О, край родны, край прыгожы..." адпавядае характару Сымонкі, паказваючы яго глыбокую любоў і прыналежнасць да роднага краю, падчас яго дарашэння за мэтай ахопліваюць дух паэтам на шляху творчасці.
Знаешь ответ?