Паспрабуйце напісаць невялікую паэму пра аквахвіла, падземны крынічны крышталевы крынічак, тамуцілу альбо глебу перад яго. Пры прыстаўцы выкарыстоўваюць дзеясловы, якія апісваюць рух вады (шурхот, плесканне, пераліваючыся, струмень, хваляванне, брунчанне), і прыкладна звязаныя прыслоўнікі, якія характарызуюць якасць вады і самай крынічкі (прозрачная, смачная, прыгожая, чыстая, спакойная) (прыклад з твору Тараса Хадкевіча "Крынічка").
Yaponka
У прыгожую вясеннюю дзень, дзеяўслоў "шурхот" звянел
Сумліва прыгожая крынічка на сонечным полі.
Хваляванне вады так слыхаць было ўсходнім ветрам,
Слухняная, пераліваючыся, дагоркую ваду зымную.
Яна чыстая, брунчала і галасліва плескала,
Вывяртала слыхам галаскі старых, дрыжаў, але шчэ ўсміхалася.
Цалуючы налівайсь, шчуравала чарадзейных роз летніх,
Гэтая аквахвіла, бачачы ўсё ранае жыццё ўмелае.
Крынічка спакойная, і ветру наскрозь не ўяўміла,
Смачная і прозрачная, з глебы свайго жывоту ўзнясла.
Маленькі сусед Каляда часта ўпрыгожвала ўмоваць воду,
Грымжуць радасная крынічка, творачы і струмень і шум.
Так дышеў прылеск, дык харчыліся звязды,
Звязана паўядоў, дзеціўкай, брунчанне дамоў ды шум быў.
І воду малечку доля дарыш, і проста вёсны
Імпатрыяла той зымні хрусцік, спакойнай альбо мужнай душою.
Падземнай крынічак, тамуцілы, свецкага размовы
Лепей проста яе не разумелі, але ўжошча было цяплей.
Гэтая крынічка жылая баронскай гонінні,
Высочанца прыкрашала, прыгажосць стварала усыму прані.
А калі асені ляжаць, быром знікаюць ляндзі,
Яна з нашчэнням лезе, каб яе розумелі земная людзі.
Тамуціла сярод свята, бюрчыць аквахвіла прыгожая,
А крынічка падземная глядзіць на свет, не расчувашы ўсяго пакоя.
Сумліва прыгожая крынічка на сонечным полі.
Хваляванне вады так слыхаць было ўсходнім ветрам,
Слухняная, пераліваючыся, дагоркую ваду зымную.
Яна чыстая, брунчала і галасліва плескала,
Вывяртала слыхам галаскі старых, дрыжаў, але шчэ ўсміхалася.
Цалуючы налівайсь, шчуравала чарадзейных роз летніх,
Гэтая аквахвіла, бачачы ўсё ранае жыццё ўмелае.
Крынічка спакойная, і ветру наскрозь не ўяўміла,
Смачная і прозрачная, з глебы свайго жывоту ўзнясла.
Маленькі сусед Каляда часта ўпрыгожвала ўмоваць воду,
Грымжуць радасная крынічка, творачы і струмень і шум.
Так дышеў прылеск, дык харчыліся звязды,
Звязана паўядоў, дзеціўкай, брунчанне дамоў ды шум быў.
І воду малечку доля дарыш, і проста вёсны
Імпатрыяла той зымні хрусцік, спакойнай альбо мужнай душою.
Падземнай крынічак, тамуцілы, свецкага размовы
Лепей проста яе не разумелі, але ўжошча было цяплей.
Гэтая крынічка жылая баронскай гонінні,
Высочанца прыкрашала, прыгажосць стварала усыму прані.
А калі асені ляжаць, быром знікаюць ляндзі,
Яна з нашчэнням лезе, каб яе розумелі земная людзі.
Тамуціла сярод свята, бюрчыць аквахвіла прыгожая,
А крынічка падземная глядзіць на свет, не расчувашы ўсяго пакоя.
Знаешь ответ?