Напішыце невялікую казку, выкарыстоўваючы наступныя слоўныя спалучэнні: на ыманцы, гулялі ў футбол, на варотах, маленькі кралічок, па дарозе, з ранцамі, кралічок разплачаўся, хацелася самай вучыцца, прылетела шпак, пачала закурваць, папрасіць у бацьку, новы ранец, пайшла ў лясну школу, прынялася, птушына — настановнік папрасіў сеці, кралічок парадаваўся, стаў вучнем
Федор
Жыў у адным вяселліцы невялікі кралічок. Ён быў надзвычайна любіў гуляць у футбол. Кожны дзень ён з сябрамі хадзіў на ыманцы і гулялі ў футбол на варотах, ставленых у дварыкі.
Але ў адзін прыгожы дзень, калі кралічок з ранцамі на плячах ішоў па дарозе да школы, зразу ж пачуўся смутны плач. Кралічок скінуў свой ранец з плячоў і пабегаў у кірунку, з якога паходзіў гук. Ён знайшоў маленькага кралічка, які разплачаўся.
Кралічок папытаў у гарпункта, што сталася. Маленькі кралічок абвёў поглядам дарадарысячы ўздыш. Ён сказаў, што яму зусім не хацелася ў школу. Ён хацеў сам узяць ранец, але яго родзіч прымусіў.
Тады ўсё змінилася. Прыйшоў шпак і пачаў разважаць кралічка. Ён паказаў яму, як курваць павінна самая малая часткачка, і што вучаннем мае вырастаць каб прынёсці радасць родзіцам. Кралічок паразумел, зрабіў новыя ранцы і пайшоў у лясную школу.
У школе яго ўжо чакаў птушына — наставнік. Ён прапанаваў кралічку сеці і ўзяць удзел у занятках. Кралічок растаяў ад радасці і радзеючы стаў вучнем. Ён паралельна навучаўся жыць у грамадзе і прыносіць родзіцам радасць.
Гэтая казка нам паказвае, што іногда да нас падыходзіць нешта новае і неабходнае — трэба толькі папрошчаць у сваіх родзічоў, пратылепіць шукаць дапамогі ў свайго наставніка і не ад прывычкі, а самім прагнуць неабходнага. Ведаючы гэта, мы зможам стаць вучнямі і ў жыцці!
Але ў адзін прыгожы дзень, калі кралічок з ранцамі на плячах ішоў па дарозе да школы, зразу ж пачуўся смутны плач. Кралічок скінуў свой ранец з плячоў і пабегаў у кірунку, з якога паходзіў гук. Ён знайшоў маленькага кралічка, які разплачаўся.
Кралічок папытаў у гарпункта, што сталася. Маленькі кралічок абвёў поглядам дарадарысячы ўздыш. Ён сказаў, што яму зусім не хацелася ў школу. Ён хацеў сам узяць ранец, але яго родзіч прымусіў.
Тады ўсё змінилася. Прыйшоў шпак і пачаў разважаць кралічка. Ён паказаў яму, як курваць павінна самая малая часткачка, і што вучаннем мае вырастаць каб прынёсці радасць родзіцам. Кралічок паразумел, зрабіў новыя ранцы і пайшоў у лясную школу.
У школе яго ўжо чакаў птушына — наставнік. Ён прапанаваў кралічку сеці і ўзяць удзел у занятках. Кралічок растаяў ад радасці і радзеючы стаў вучнем. Ён паралельна навучаўся жыць у грамадзе і прыносіць родзіцам радасць.
Гэтая казка нам паказвае, што іногда да нас падыходзіць нешта новае і неабходнае — трэба толькі папрошчаць у сваіх родзічоў, пратылепіць шукаць дапамогі ў свайго наставніка і не ад прывычкі, а самім прагнуць неабходнага. Ведаючы гэта, мы зможам стаць вучнямі і ў жыцці!
Знаешь ответ?