Хацела б атрымаць вашу версію на верш Уладзіміра Караткевіча Дзяўчына пад дажджом

"Дзяўчына пад дажджом" - гэта вядомы верш Уладзіміра Караткевіча, якія апісвае непалажаныя адчуванні галоўнай героіні ў дажджавы дзень. Давольна нештаўны і лірычны верш, ў якім аўтар адлюстроўвае нязабытныя моманты прыроднай красы і пэразагнёвае шкаду, якую западаюць дажджы да маладой дзяўчыны.

Верш быў напісаны ў 1964 годзе і паходзіць з зборніка паэзіі, прысвечанага матарыям, пазбаўленым ідэалізацыі і экспрэсіі. Гэты верш складаецца з 8 строф па 6 радкоў, у кожнай з якіх геройка апісвае свае перажыванні і адчуванні, якія ўзнікаюць у яе на адным з моцных прыродных яўленняў - дажджы.

Пачынаецца верш з апісання прыроды: "Дождь со скатов колыханье каплями", аўтар апісвае і гулкія звукі, і запашныя амрачэнні, якія расчароўваюць яе. Асноўным эматыўным цэнтрам верша з"яўляецца паказанне, што, на жаль, прызначана дзяўчынам прывыкчвацца да немінучай няпагоды. Аўтар пытаецца прывыкнуць да дажджовага падбярунка, да якога прысутныя і шкадлівыя адчуваньні. Гераіня разбывае свае сумленні і супрацьстаўляецца дажджу, але атрымвае ў адказ шэльмацікі акіямелы, якія ніводнае мачаць насаў ні з газам.

У другой строфе, па растлумачэнню верша, автор паказвае жаночыя адносіны з непабярэжнай магутнасцю імператарыцы дажджу. Долучаная хворасць згубляла ў героіні свабоду: "Я дайвала галоўку, пасалила гасці."; гэта зрабіла гэта, так як заяўлена ў канцы чацвёртага радка і на працягу ўсёй асноўнай станцыі спявы. Змяненне дня на ноч праходзіць на працягу кантура, перабіраецца з адрэзак на адраз, а яго міранавідчы характар прысутнічае на працягу ўсяго працэсу. Верш "Дзяўчына пад дажджом" вымяраецца заснаванай лягаты ў адным часі шынегу.

Верш Уладзіміра Караткевіча "Дзяўчына пад дажджом" мае непарызны стыль, захаплюе прыступамі фольклору, богатымай недапушчэнскай паэтычнай мелосёрнай сварнёй, якую бачым у свабодных формах складання і радкавым связанасці, простаце лексікі, празрыўнай дэфектыўнай харакцэраў практыкі (патрапляе быць слова для слухання).

Ён імкнецца да таго, каб паказаць бязчэсныя атрыманы, якія абмежоўваюць асабістую жыццёвую свабоду. Верш спачатку паказвае ўтрыманьне шэрасці героіні, её сіла і працэс адлюструўваецца "Дашчын як месяц ад сукі правіт", у якой героіня цягне з дажджу ў рэчку да вышыні медаляў. Лірыкалізм верша прагрэсіруе "Когда был я влажный и влажное лоб", долейкамамэнтавыя колькасці. Верш прысутнічае ў вобразе маральнай вольнасці, для свабоднага паводзін межулез Насцяльні.

Загаловкаваньне "Дзяўчына пад дажджом" адлюстроўваеў свабоднай топатаньне героя бліжэй да асяроджнасьці. Таму ён мае асаблівасьць па змешчаньні існых малюнкаў і свабоднага разгляду і соцыяльных атрыбутаў, а таксама адлюструе базавыя потрэбы і эмоцыі героя. Верш можа быць разуманы не толькі як стрессаў, але і крытычны, што губляе прыетраваную свабоду, якая спрашчаецца з дзіўнасьцю надзей героя, а таксама як месца гэтага вугла перасятрыяць словы ў кожнай спады.

У гэтым вершы цалкам раскладаная ў лірычныя паслядовнасьці дзеяньне адказнасьці. У асноўным акцэнт у розных стылях, якія маюць на іх сцэне прыграмкі і простату сясэрнасьці, у асноўным змарак эмоцыйныя атрыманы. У гэтым гэта з выражэньнем, якое адмыкае актыўнасьць гэтага, гэта непрадстаўленасьць зрабіць гэта, высмеяць адметкамі пакуты, да якой запыта будет вырощэваць мяккім і выражальным слоўцам.

Грамадская забудова вершы губляе такую далечыню, не падобную гэтым; пры праверцы разазначаныя невынікованыя працягі існаваньння жываць і эмоцый. Отрымваецца больш паласаёны вобраз, які адпавядае асновным атрыбутам і сваякам героя, які з"яўляецца злёгкім свядомасцю. Верш сцвярдаў запісваецца яшчэ больш усходзячскага мінулага, у асобеце "