5. Запішыце беларускія прыказкі, у якіх колькасць літар і гукаў не супадае. Як адлюстроўваецца нацыянальнае бачанне

1. Прыводзіцца прыказка "Кухар спіць, а суп кіпіць". У гэтай прыказцы колькасць літар і гукаў не супадае. У восьмі слове "спіць" ёсць 4 літары і 1 гук, але ў астатніх словах "кухар", "суп" і "кіпіць" - 5 літар і 2 гукі. Гэта вызначае некага, хто працуе сапраўды цяжка і на фоне гэтага наш чалавечы спіножыцца ці няма прыкметнага прагрэсу. Гэта магло адлюстроўваць беларускае бачанне свету да гэтага сэрафічнага працоўніка, які зрабіўся з сяброў параўнальным з прыгатункам, які змаўчана працуе ў фоне.

2. У наступнай прыказцы "Не маё гарыць не мне" колькасць літар і гукаў таксама не супадае. У першым і апошнім слове "не" ёсць 2 літары і 1 гук, але ў сярэдзінным слове "маё" - 3 літары і 2 гукі. Гэта прыказка выказвае асабістае адносіны асобы, якая зважае на свой прынцып і няма заману ствараць прыгатунак з тымі, хто на самотніцы не разумее справы.

3. У прыказцы "З гутаркі хлеба не наясі" таксама колькасць літар і гукаў не супадае. У першым слове "гутаркі" ёсць 6 літар і 3 гукі, але ў другім слове "хлеба" - 5 літар і 2 гукі. Гэта значыць, што пустая гутарка ці сапраўды страціць на значна болей літар і гукоў, чым грамадзкі хлеб. Гэта можа адлюстроўваць беларускае бачанне свету да значэння адпаведнага эфекту - размаўляць багата, але нічога не сабрацца.

4. У апошняй прыказцы "Лес чуе, а поле бачыць" таксама колькасць літар і гукаў не супадае. У першым слове "Лес" ёсць 3 літары і 1 гук, але ў другім слове "чуе" - 4 літары і 2 гукі, і ў трэцім слове "поле" - 4 літары і 2 гукі. Гэта прыказка мае на мэтах вылучыць адменнага бачэння свету. Лес, які слухае, можа трапіць на шмат датайных рэчаў, а поле, з яго ўсявершы прахадзіць светлае сонца, можа бачыць шмат зямных фарміт, якія могуць цандраваць. Такім чынам, гэта разясняе беларускае бачанне свету з пункту шматфарматнасці і добрага зразумелага прыязджу. Лес і поле, як два розныя сэктары стварэння, могуць матчыць, бо лес чувае, а поле - бачыць.