2. Якія прычыны абумоўліваюць высокую частату вядзення назоўнікаў у маўленні? 3. Па якіх прыметах можна адрозніць

2. Прычыны, якія абумоўляюць высокую частату вядзення назоўнікаў у маўленні, могуць быць наступнымі:

- Назоўнікі ў мове прадстаўляюць назвы прадметаў, іх асаблівасцяў, якасцяў, уласцівасцяў і так далей. Шляхам выкарыстання назоўнікаў мы можам сказаць канкрэтныя рэчы, апісаць іх і зрабіць выказванне багатым і цікавым.

- Назоўнікі можна лёгка пазнаць і засваяць, таму што яны ўтвараюць значную частку слоў у маўленні. Гэта дае магчымасць швыдка і эфектыўна навучыцца мове.

- Мабільнасць назоўнікаў дазваляе лёгка паўтараць іх у маўленні. Гэта дапамагае ўдасканаліць навыкі і памяць маўленчага апарату.

3. Для адрознення адушаўленых і неадушаўленых назоўнікаў можна ўзяць на ўвагу наступныя прыкметы:

- Адушаўленыя назоўнікі могуць мець родавую вымерку мужскага, жаночага або сярэдняга роду. Напрыклад: хлопец (мужчынскі род), дзяўчына (жаночы род), дзіця (сярэдні род).

- Адушаўленыя назоўнікі могуць мець форму мноства ліку. Напрыклад: хлопцы, дзяўчаты, дзеці.

- Неадушаўленыя назоўнікі не маюць родавой вымеркі і ніколі не мяняюцца. Напрыклад: сонца, навука, дзеянне.

1. Назоўнік можна абвясціць як асобны член мовы, уваходзячы ў склад сказу. Ён можа выконваць ролю підмета, дапаўнення, апісання, адрознення і інш.

4. Некаторыя назоўнікі маюць толькі форму адзіночнага ці мноства ліку. Напрыклад: молака, ягнят, гаючы.

5. Аснова агульных і ўласных назоўнікаў знаходзіцца ў тым, што яны азначаюць аб"екты, прадметы, імёны людзей, геаграфічныя назвы і г.д. Напрыклад: кветка (агульны назоўнік), Мінск (ўласны назоўнік).

6. Канкрэтныя назоўнікі азначаюць назоўнікі, якія можна ўяўляць сапраўдныя аб"екты ці прадметы, такія як стол, саксофон, сонца. Абстрактныя назоўнікі азначаюць назоўнікі, якія ўяўляюць сабой выдуманыя, нямацэрковыя аб"екты ці абстрактныя канцэпцыі, такія як любоў, справа, веданне.

7. Зборныя назоўнікі азначаюць групу асобаў або прадметаў. Напрыклад: школа, дзяціна, суполка. Рэчыўныя назоўнікі азначаюць пэўны асобны аб"ект або прадмет. Напрыклад: сад, баркас, стал.

8. Скланенне назоўніка - гэта змяненне формы назоўніка ў залежнасці ад граматычнай катэгорыі, такой як род, лік, від падобных і інш.

9. Назоўнікі, якія належаць да 1 скланення, маюць такую форму ў назоўніку ад адзіночнага ліку: мужчына, кветка. 2 скланенне ўтвараецца на падобнай форме: дзяўчына, хлопец. Прыналежнасць да 3-га скланення можа быць вызначаная па асобных правілах: ноч, год.

10. Рознаспронайскланяльныя назоўнікі не маюць адной формы для ўсіх скланенняў. Яны трацяць адначасова нармальную, родавую і дапаўненую формы ў мностве ліку. Напрыклад: вошты, рукі, зубы, сни.