1. Што вызначае высокую частату выкарыстання імя ў гутарцы? 2. Па якіх прыметах разлічаюцца асаблівыя і няасаблівыя

1. Частату выкарыстання імяў у гутарцы вызначае шматлікія фактары, такія як культурныя традыцыі, мовныя звычаі, сацыяльны статус чалавека і гэтак далей. Выкарыстанне імяў ў размове можа быць высокім з-за іх практычнай неабходнасці, калі трэба адрозніць людзей адзін ад аднаго. Таксама выкарыстанне імяў можа быць звязана з асабістымі сімволамі і адлюстраваннем самазванцтва.

2. Асаблівыя сутнасці адрозніваюцца ад няасаблівых сутнасцей па наяўнасці прымет. Асаблівыя сутнасці маюць ўяўленне пра ўсялякія прыметы, свойства, характарыстыкі і назвы, тады як няасаблівыя сутнасці могуць быць прыгажосныя да свайго знака або мець агульныя прыметы.

3. Імёны, якія можаць мець толькі форму еднаральнага ліку, называюцца імёнамі-назоўнікамі, напрыклад, стол, кветка і так далей. Імёны, якія можаць мець толькі форму множнага ліку, называюцца імёнамі-зборнікамі, напрыклад, кнігі, кветкі і так далей.

4. Загальныя імёны азначаюць назоўнікі, якія аднасцілі дзейніку чынам часціцу і назоўніць не апэратар у якой-небудзь канструкцыі. Асобныя імёны азначаюць некаторы спецыяльны назоўнік, які якім-небудзь чынам зафіксавуе звязанасць паміж дзейнікам і формай гуканьня.

5. Канкрэтныя імёны адрозніваюцца ад абстрактных імён тым, што яны называюць рэчы, якія можна ўяўляць сабе ў матэрыяльным выглядзе або атрымаць праз пачуцці і ўжыванне. Абстрактныя імёны называюць некаторыя асаблівасці пачуццяў, эмоцый, пастаноўкі задач і так далей.

6. Зборныя імёны адрозніваюцца ад асобных імён тым, што могуць суадносіцца да некалькіх аб"ектаў або асоб, у той час як асобныя імёны называюць адну канкрэтную асобу або рэч.

7. Згіб назвы - гэта змяненне формы назвы ў залежнасці ад ролі, якую гуляе назва ў сказе. Згібам назвы фармуецца форма множнага ліку, роду, коскунарынту ўзгадкаў, коскунарынту назоўнікаў і так далей.

8. Імёны першага склону адносяцца да імён, якія маюць у знаходках 1-й склон, напрыклад, горад, маляванне. Імёны другога склону адносяцца да імён, якія маюць у знаходках 2-й склон, напрыклад, дачка, зуб.

9. Да непераскладаных склонняў адносяцца імёны, якія змяняюцца па звучанні, калі падзяляюцца на першы і апошнія гучныя літары. Напрыклад, дрэва, вобраза.

10. Імёны могуць утварацца праз змяненне караня, даданне суфіксаў, прыставак і суфіксаў, а таксама праз склеіццё некалькіх слоў. Напрыклад, даданне суфікса "-ка" да слова "кветка", склееныя словы "кнігразбо́рства" і так далей.